کوه خلنو- تهران - شمیرانات
در قلب رشته‌کوه‌های البرز مرکزی شمال ده لالون منتهی‌الیه دره وارنگرود کوه خلنو با ارتفاع 4375 متر قرار دارد که بعد از دماوند بلندترین قله البرز مرکزی، سرچشمه رودخانه‌های وارنگرود، لار و لالون به شمار می‌آید.
قله خلنو از شمال شرقی به قلل سرخرسنگ، میش چال و پالون گردن، از سمت شمال توسط گرده سوزنی شکلی به دره سرخرسنگ، میش چال و پالون گردن، از شمال غربی به قلل شاخکی اسبی چال، دوآب و وارنگرود و از سمت جنوب توسط خلنو کوچک (4350 متر) و برج خلنو به دو قسمت شرقی و غربی تقسیم می‌شود که شاخه شرقی با تشکیل قله‌های ورزا و جانستون به خرسنگ و شاخه غربی قله‌های هرزه کوه را تشکیل می‌دهد.
در کاسه شمالی قله در دره سرخرسنگ برف‌چال بزرگی وجود دارد که در آن دریاچه فصلی تشکیل می‌شود.
برای صعود به قله از فشم در جاده‌ای به سوی گرمابدره وارد جاده آسفالته لالون شده تا آبادی زیبای دامنه ورزا و شرق سرکچال پیش می‌روید. (آب رودخانه در اوایل تابستان از خروش می‌افتد.) باکمی پیاده‌روی در امتداد رود به سمت شمال، از پل آهنی کوچکی عبور کرده، به سمت چپ رود رفته و راه را بین باغ‌ها و مزارع به‌طرف تنگه لالون ادامه دهید تا به تنگه رود برسید بعد از عبور از آب در امتداد سمت راست رود ارتفاع گرفته به چشمه آب‌معدنی تلخ آب خواهید رسید.
سپس از راه پاکوب بر روی سینه ورزا به سوی گردنه ارتفاع گرفته تا بر گردنه ورزا قرار بگیرید، خلنو بزرگ در سمت شمال غرب به همراه پالون گردن و میش چالاز مشاهده می‌شوند. از لبه گردنه ورزا بر روی یال کمی به سوی قله برج رفته و از راه پاکوب باریکی به درون کاسه شرقی بروید، با تراورسِ قله‌هایی ژاندارک به زیر برج اصلی خلنو رسیده و با همان راه پاکوب به بلندای خلنو برسید.
برای فرود از مسیر صعود شده تا گردنه و سپس تا تلخ آب و سپس تا لالون بزرگ پایین بیایید. تلخ آب جزو مکان‌های مناسب برای اتراق می‌باشد.
تیرماه و مهرماه بهترین زمان‌های صعود به خلنو هستند و خلنو را می‌توان ازجمله قلل خاص البرز مرکزی دانست که به دلیل دوری راه تا مکان‌های صعود مدت‌زمان طولانی‌تری را می‌گیرند.
در زمستان طوفان‌های ناگهانی و وجود نقاب‌های برفی بر لبه یال‌ها به همراه وجود صخرهها در دو طرف خط‌الرأس منتهی به قله امکان صعود را کاهش می‌دهند.
